Themaworkshops
In het jaar 2022-2023 organiseer ik 3 themaworkshops die je ineen kunt volgen of los van elkaar.
Themaworkshop 1: Subjectiveren – 19 en 20 november
In deze workshop krijg je zicht op je ik-ander relaties en hoe deze bij jou geïnstalleerd zijn geraakt gedurende je leven. En hoe je deze – per moment – steeds weer gelooft en (uit)leeft, zonder dat je daar moeilijk of streng over hoeft te doen. Je leert alles wat er in jou wakker wordt in contact op je eigen bord te nemen, te subjectiveren. Hiermee ontsla je de ander van een rol in je oude verhalen. Dat is ontzettend vreugdevol werk, voor je zelf en ook de ander. Je onderzoekt wat er nu geleefd wil worden, wat wil je zeggen tegen de ander vanuit deze vrije ruimte. Je ontdekt creatief gedrag. Ook leer je rusten in de aard van jouw geest die vrij, tijdloos en ruim is. Hierdoor word je duidelijk dat alles plaatsvindt in jouw geest en jouw geest is. Dat voelt als diep thuiskomen.
Het mag dan wel lijken alsof de ander de oorzaak is van jouw boosheid. Voor je het weet, haal je uit naar de ander en krijgt hij/zij ervan langs. Als we nader beschouwen, wordt er iets in jou geraakt. Maar omdat dat vaak zo pijnlijk is, of angstig, benauwend of wat dan ook, en we daar niet bij willen zijn, reageren we fel naar de ander en hoeven we ons eigen ongemak over de situatie niet zelf te dragen en op ons eigen bord te nemen. Leren te blijven bij het ongemak en besluiten dit wel op je eigen bord te nemen, wordt subjectiveren genoemd.
Subjectiveren is het trainen van jezelf om datgene wat er in jou getriggerd wordt in het contact met de ander, en de betekenis die jij hieraan geeft, te leren zien als jouw interpretatie van de werkelijkheid. Het is niet hoe de situatie is, maar hoe de situatie zich gevormd heeft in jouw geest. Je hebt bepaalde gebaren, gedrag en uitspraken van de ander op je eigen subjectieve wijze gefilterd en van betekenis voorzien. De filtering wordt gevormd door een oud verhaal uit je jeugd. Je hebt niet in de gaten dat waar je op reageert niets anders is dan hoe de ander in jouw eigen geest verschijnt. Subjectiveren is in elke situatie belangrijk maar met name in conflictsituaties omdat de stress dan toeneemt en je vanuit je conditionering steeds zekerder bent van je gelijk en ‘hoe het zit’.
Themaworkshop 2: Contactsplitsing en het strategisch en teruggetrokken zelf – 28 en 29 januari 2023
In deze workshop verkennen we hoe het strategisch zelf en teruggetrokken zelf er bij jou uitziet en brengen we dit in beeld. Dat is energetisch ook goed ervaarbaar en helpt jou te voelen wat er gebeurt. Daar waar de schrik en leegte in het contact met ouders (vroeger) en de ander (huidige relaties nu) nooit eerder waar konden zijn, leer je rusten op de plek van de schrik, de contactloosheid. Je leert ermee op je gemak te raken. Tevens verkennen we hoe de altijd-aawezige-heelheid in ons zich verhoudt met de plek van schrik en leegte. Het zijn een prachtig complete tweedaagse workshop voor dit psychologisch zelfonderzoek.
We zijn allemaal als kind in meerdere of mindere mate niet ontmoet of gespiegeld door onze ouders. Als dit chronisch gebeurde, doordat ouders niet konden spiegelen of present zijn op plekken die ze zelf niet ontwikkeld hebben, trekt het kind zijn gevoeligheid chronisch terug uit het contactvlak met de omgeving. In de trant van ‘als ik niet bij moeder/omgeving terecht kan, moet ik het zelf maar doen’. Het kind durft niet langer uit te reiken, zichzelf te tonen, zijn verlangens te voelen en zijn teleurstelling te uiten. Dit alles gaat ondergronds en verdwijnt uit zijn eigen bewustzijn. Hij heeft hier dus geen weet meer van. Dit vormt wat we in Zijnsoriëntatie noemen het teruggetrokken zelf.
Tegelijkertijd mobiliseert zich dat deel van hem dat in staat is om over de onverdraaglijke pijn van dit moment heen te kijken en de ontbrekende liefde tracht te veroveren: dit is het strategisch zelf.
Als een kind chronisch niet gezien of gespiegeld wordt door de ouders of omgeving, ervaart het kind de omgeving als te liefdeloos om nog in te kunnen existeren. In zo’n geval zal het kind zich terugtrekken uit het contactvlak met de omgeving en ontstaat er een splitsing in zichzelf. Het kind trekt zijn gevoeligheid chronisch terug uit het contactvlak met de omgeving. Het durft niet langer uit te reiken, zichzelf te tonen, zijn verlangens te voelen en zijn teleurstelling te uiten. Dit alles gaat ondergronds en verdwijnt uit zijn eigen bewustzijn. Dit vormt het teruggetrokken zelf.
Tegelijkertijd mobiliseert zich dat deel van hem dat in staat is om over de onverdraaglijke pijn van dit moment heen te kijken en de ontbrekende liefde tracht te veroveren: dit is het strategisch zelf.
Beide bewegingen, het gekwetst terugtrekken en het strategisch veroveren, ontkennen de werkelijkheid van de liefdeloosheid. Het strategisch en teruggetrokken zelf zijn beide manieren om aan deze liefdeloosheid, dit relationele vacuüm, te ontsnappen. De emotionele ontwikkeling van het kind raakt gefixeerd op het punt waar de splitsing ontstaat. Het neemt daar namelijk niet langer deel aan het leven en kan dus niet langer iets ontvangen, iets leren en vaardig worden. Juist omdat er geen groei mogelijk is, blijven deze gaten in de persoonlijkheid tot in ons volwassen leven bestaan. Zo zijn we als zogenaamde volwassenen op sommige gebieden inderdaad volwassen, op andere (juist vaak essentiële) gebieden zijn we in psychologisch opzicht kind gebleven en is onze psychologische ontwikkeling gestagneerd geraakt (Hans Knibbe – Tijdschrift De Cirkel nr 19).
Themaworkshop 3: Superego – 25 en 26 maart 2023
We ontkomen er niet aan dat dat we denken dat bepaalde aspecten van onszelf welkom zijn en andere aspecten niet. Niet alleen denken we dat in onze dagelijkse interacties met onze partner, kinderen, ouders, huisgenoten, collega’s en vrienden. Ook wordt het wakker in begeleidings- en groepssituaties met de leraar, de groep, oefeningen en visie van Zijnsoriëntatie. Ik denk dat het belangrijk, realistisch en bevrijdend is deze innerlijke criticus, die in ons allen leeft, nader te verkennen en onderzoeken. Het ontdekken van de kostbaarheid in de boodschappen van het superego en deze verhelderen.
We ervaren onze innerlijke criticus, ons superego, als een negatieve stem die ons bekritiseert en gewetensvragen stelt. Het superego haalt ons voortdurend onderuit en geeft ons het gevoel dat we wezenlijk niet goed zijn. In die zin is het een castrerende instantie die onze vrije vorm, creativiteit, speelsheid en seksualiteit wil indammen. Een levenslustig deel van ons doet niet (meer) mee. En dat is zonde!
Als student is het belangrijk om te leren werken met ons superego. We zullen namelijk elke begeleidingssituatie vroeger of later interpreteren als een superego gebeuren in die zin dat we denken dat bepaalde aspecten van onszelf welkom zijn en andere aspecten niet. Oefeningen, de leraar, de Zijnsvisie of de groep medestudenten krijgen voor ons de functie van superego. We horen dan in alles wat gezegd wordt een richtlijn hoe we horen te zijn en destilleren er een boodschap uit dat grote delen van onszelf vernietigt.
We zeggen dan bijvoorbeeld: ‘Als de leraar nou maar dit of dat had, dan zou ik geholpen zijn’. Of ‘Als de groep nou maar zus of zo was, dan zou ik erin passen’. We maken van de situatie een superego gebeuren. In welk gezelschap we ons ook bevinden, we moeten niet verwachten dat alle kenmerken van onszelf daarin terug te vinden zijn. Dat kan niet.
Een open waarneming kan ontstaan als we realistisch zijn over de beperkingen van de situatie zonder daar een superego fenomeen van te maken. Bijv: ik houd zelf veel van dansen en bewegen, ik moet in deze situatie meer stilzitten en luisteren dan me lief is, maar dat is geen afwijzing van mijn dynamische aard’. Als we een situatie tot een superego maken, krijgen we het benauwd en willen we het anders maken. Verhouden we ons met het feit dat het gewoon een beperking is, dan ervaren we de situatie niet langer als benauwd of als een beperking. Onze vorm, die we anders opofferen om samen te zijn met de ander, blijft intact. Dat is differentiatie. Dan laten we de verschillen bestaan.
In deze tweedaagse themaworkshop staan we stil bij:
– de functie van het superego en het hoe en waarom deze stem is ontstaan;
– de plek van de beschuldigende stem en ook de beschuldigde stem (want die is er ook);
– welke boeddha-kwaliteit verborgen zit in de roep van het superego, dus de vrije vorm;
– hoe we op een creatieve en coöperatieve manier kunnen leren omgaan met het superego en een constructieve werkrelatie ermee kunnen opbouwen;
– wat het superego is vanuit het non-duale zicht.
Praktische informatie
Je kunt je aanmelden per workshop of voor alle 3 workshops en dan krijg je € 100,- korting.
Themaworkshop 1: Subjectiveren
Data: 19 en 20 november 2022
Tijd: 10.00 – 17.0 uur
Adres: Tuinkamers, Nicolaasklooster, Doelenstraat 28A, Utrecht
Themaworkshop 2: Contactsplitsing en strategisch en teruggetrokken zelf
Data: 28 en 29 januari 2023
Tijd: 10.00 – 17.0 uur
Adres: Tuinkamers, Nicolaasklooster, Doelenstraat 28A, Utrecht
Themaworkshop 3: Superego
Data: 25 en 26 maart 2023
Tijd: 10.00 – 17.0 uur
Adres: Tuinkamers, Nicolaasklooster, Doelenstraat 28A, Utrecht
Kosten 3 themaworkshops:
Particulieren: € 797,- incl. 21% BTW
ZZP’ers: € 797,- excl. 21% BTW
Vergoed door werkgever: € 956,- excl. 21% BTW
Tarief voor studenten (MBO/HBO/WO) en sociaal minimum: € 638,- (20% korting op de prijs van particulieren). Beperkt aantal plekken beschikbaar.
Kosten per themaworkshop:
Particulieren: € 299,- incl. 21% BTW
ZZP’ers: € 299,- excl. 21% BTW
Vergoed door werkgever: € 359,- excl. 21% BTW
Tarief voor studenten (MBO/HBO/WO) en sociaal minimum: € 239,- (20% korting op de prijs van particulieren). Beperkt aantal plekken beschikbaar.
Annuleringsregeling:
Binnen 6 weken voor aanvang van de themaworkshops betaal je 25% van de trainingskosten.
Binnen 4 weken 50% en binnen 2 weken 100%.